archiwa audiowizualne

MRA: Światowy Dzień Dziedzictwa Audiowizualnego

Od 2005 r. każdego 27 października obchodzony jest na świecie Światowy Dzień Dziedzictwa Audiowizualnego. Nagrania dźwiękowe i filmowe, programy radiowe i telewizyjne tworzą niezwykle istotną bazę źródłową do dziejów XX i XXI w. Dzień dziedzictwa Audiowizualnego ma zwrócić uwagę społeczności międzynarodowej na specjalistów i wyspecjalizowane instytucje zajmujące się ochroną tych bardzo wrażliwych źródeł historycznych. Zasoby audiowizualne to dość „kruchy” materiał archiwalny, niezwykle wrażliwy na wszelkiego rodzaju niekorzystne warunki przechowywania i łatwo ulegający degradacji i bezpowrotnej destrukcji. Dlatego istotnym jest przenoszenie go do odpowiednich formatów cyfrowych. Jedynym ratunkiem zapewniającym mu trwałości jest digitalizacja.

Czytaj dalej „MRA: Światowy Dzień Dziedzictwa Audiowizualnego”

MRA: Wspólna konferencja Międzynarodowego Stowarzyszenia Archiwów Dźwiękowych i Audiowizualnych oraz Międzynarodowej Rady Muzyki Tradycyjnej – Stambuł 2023

Na 12 – 15 września 2023 r. na Uniwersytecie Stambulskim dwa międzynarodowe stowarzyszenia organizują konferencją poświęconą szeroko pojętej ochronie dziedzictwa cyfrowego, audiowizualnego i muzycznego we współczesnym świecie. Temat to „Współpraca w zachowaniu i ochronie dziedzictwa audiowizualnego i pokrewnego”( Collaborating to preserve and safeguard audiovisual and related heritage). Międzynarodowego Stowarzyszenia Archiwów Dźwiękowych i Audiowizualnych (The International Association of Sound and Audiovisual Archives -IASA) i Międzynarodowa Rada Muzyki Tradycyjnej (Międzynarodowa Rada Muzyki Tradycyjnej – ICTM) wspólnie proponują następujące zagadnienia badawcze:

Czytaj dalej „MRA: Wspólna konferencja Międzynarodowego Stowarzyszenia Archiwów Dźwiękowych i Audiowizualnych oraz Międzynarodowej Rady Muzyki Tradycyjnej – Stambuł 2023”

NIEMCY: Pożar w Medienarchiv Bielefeld

Archiwum Audiowizualne w Bielefeld (Medienarchiv Bielefeld) stworzone przez Franka Beckera w 1975 roku, uważane jest za największą prywatną kolekcję filmów i nagrań w Niemczech. Składa się na nią ponad 100 000 rolek filmowych, a także wiele unikalnych nośników dźwiękowych i drukowanych, a także eksponatów związanych z technologią kinową i sprzętem filmowym.
Rankiem, 24 sierpnia 2022 r. w jednym z zewnętrznych magazynów archiwum medialnego Bielefeld doszło do pożaru. Pożar w piwnicy budynku mieszkalnego wykorzystywanego jako magazyn filmowy prawdopodobnie uszkodził tysiące historycznych taśm filmowych z archiwum medialnego Franka Beckera, niektóre z nich poważnie. W wyniku dochodzenia służb pożarniczych stwierdzono, iż przyczyną pożaru był prawdopodobnie samozapłon starej rolki filmowej.

Czytaj dalej „NIEMCY: Pożar w Medienarchiv Bielefeld”

BIAŁORUŚ: Tymczasem na Białorusi: wystawa on-line o początkach telewizji („Зарождение телевидения в Беларуси”)

Słowo „телевидение” („telewizja”) zostało po raz pierwszy usłyszane w 1900 roku, kiedy to rosyjski oficer Konstantin Pierskij wygłosił w Paryżu, na IV Międzynarodowym Kongresie Elektrotechnicznym, przemówienie na temat „Telewizja jako kino elektryczne”. Pojawienie się najpopularniejszego obecnie środka masowego przekazu poprzedziły odkrycia i wynalazki naukowców z różnych krajów. Nadawanie programów telewizyjnych w ZSRR rozpoczęło się na początku lat 30. XX wieku. W tym samym czasie uruchomiono seryjną produkcję telewizorów: genialna jednostka B-2 odtwarzała nie tylko dźwięk, ale także ruchomy obraz – w okienku o wymiarach 16 × 12 milimetrów, mniejszym nie tylko od ekranu smartfona, ale i od pudełka zapałek. A 65 lat temu, 1 stycznia 1956 r., rozpoczął w Mińsku działalność pierwszy ośrodek telewizyjny w Białoruskiej Socjalistycznej Republice Radzieckiej. Spikerka Tamara Bastun po raz pierwszy zwróciła się do białoruskich widzów słowami: „Dobry wieczór, towarzysze! Szczęśliwego Nowego Roku! Zaczynamy naszą próbną audycję”. Pierwszy program telewizyjny trwał 1 godzinę 55 minut: wyemitowano film fabularny „Pokolenie zwycięzców” z 1955 r. i kronikę filmową „Wiadomości dnia”. Początkowo program składał się z koncertów i spektakli nagrywanych na taśmie i przysyłanych z Moskwy oraz z białoruskich filmów i kronik filmowych, ale już w 1956 r. pojawił się pierwszy magazyn telewizyjny – „Pionierskie Ognisko”.

Czytaj dalej „BIAŁORUŚ: Tymczasem na Białorusi: wystawa on-line o początkach telewizji („Зарождение телевидения в Беларуси”)”