Jednym z najstarszych na świecie przedsiębiorstw zajmujących się fotografią jest Archiwum Fotograficzne Alinari we Florencji. Firma została założona w 1852 r. przez Leopolda Alinariego, który jako pierwszy we Florencji założył zakład fotograficzny. W 1863 r. dołączyli do niego bracia Giuseppe i Leonardo. We trzech utworzyli na ulicy Nazionele (dziś Largo Alinari) firmę F.lli. Alinari (Bracia Alinari). Firma od 1885 r. prowadziła także wydawnictwo. W 1920 r. stała się ona własnością toskańskich arystokratów, którym przewodził baron Ricasolio, a w 1957 r. przeszła w ręce Vittorio Ciniego, który wzbogacił jej zasoby fotograficzne o zbiory Brogiego, Andersona, Chauffier i Fiorentiego. W połowie lat siedemdziesiątych XX wieku majątek Alinari przejęła rodzina Zevi, która w 1977 r. zorganizowała dużą wystawę, prezentując szerokiej publiczności bogate zbiory. Wystawa odniosła sukces uświadamiając publiczności i naukowcom wartość historyczną fotografii, ale także spuścizny aktowej Alinari. Przejście majątku Alinari w 1982 r. do rodziny De Polo z Triestu otworzyło nowy rozdział w dziejach spuścizny fotograficznej. Nowi właściciele utworzyli Narodowe Muzeum Fotografii Alinari (Museo Nazionale Alinari della Fotografia) oraz zainicjowali nową strategię gromadzenia i wykorzystywania zasobu fotograficznego. Obecnie jest to utworzona w 2020 r. fundacja „Fondazione Alinari per la Fotografia”, której celem jest promowanie powszechnie kultury obrazów fotograficznych, zawartych w spuściźnie Alinari. Założycielem fundacji jest Region Toskania.