W dniach 9-10 października w Warszawie odbył się VIII Zjazd iFAR – Uczestników i Sympatyków Internetowego Forum Archiwalnego. Wydarzenie miało dwie części. Pierwszego dnia przewidziano część konferencyjną oraz towarzyską, natomiast dzień drugi to warsztaty z systemów ZoSIA i eDok oraz zwiedzanie Narodowego Archiwum Cyfrowego.
Czwartkowe obrady otworzył dyrektor Narodowego Archiwum Cyfrowego, Wojciech Woźniak.
Następnie jako pierwsza referentka głos zabrała Hanna Staszewska (AP Poznań), która przedstawiła prezentację pt. „Od archiwariusza do archiwisty cyfrowego, czyli kim jesteśmy i dokąd zmierzamy?” Nawiązała do dyskusji terminologicznych, jakie toczono w latach 20. XX w. kiedy to polska archiwistyka znajdowała się „w stanie płynnym” i nawet termin „archiwista” nie był pewny. Proponowany wtedy przez niektórych „archiwariusz” jako bardziej godny i dostojny został odrzucony w artykule w „Archeionie” z 1928 r. przez językoznawcę, A. Kryńskiego, który fachowo dowiódł, że „archiwista” jest zgodny z polską tradycją językową i poprawny. Po wielu latach, w 2007 r., w czasie I Toruńskich Konfrontacji Archiwalnych prof. W. Chorążyczewski zaproponował termin „archiwistyk” na określenie archiwisty nie-praktyka, zajmującego się naukowo dziedziną archiwalną, a w 2009 r. pojawił się „archiwozof”, uprawiający archiwozofię (antropologię archiwistyki?) i traktujący archiwum jako fenomen kultury. Od kilku lat przebija się do naszej świadomości termin „archiwista cyfrowy”, który wymaga jeszcze badań i refleksji oraz zdefiniowania zakresu kompetencji i wymogów.
POLSKA: Konferencja naukowa „Z problematyki archiwów prywatnych i rodzinnych”
Konferencja naukowa „Z problematyki archiwów prywatnych i rodzinnych”
Poznań, 3 października 2014 r.
Konferencję zorganizowali: Zakład Archiwistyki Instytutu Historii UAM oraz Archiwum Państwowe w Poznaniu.
W konferencji uczestniczyli archiwiści m. in. z Poznania, Szczecina, Gdańska, Leszna, Kalisza, pracownicy UMK i UMCS, archiwum PAN, przedstawiciele Naczelnej Dyrekcji Archiwów Państwowych oraz środowiska genealogów.
Po przywitaniu zebranych przez prof. I. Mamczak-Gadkowską i prof. P. Matusika rozpoczęto obrady.
Jako pierwszy referat wygłosił dr hab. R. Galuba (UAM): „Archiwa i archiwalia prywatne w polskim prawie archiwalnym”, w którym przedstawił najważniejsze założenia dekretu o archiwach z roku 1919 i 1951 oraz ustawy archiwalnej z 1983 r. Dekret z 1919 r. nie przewidywał nacjonalizacji zasobów archiwalnych z archiwów niepaństwowych i wprowadzał instytucję archiwistów objazdowych, którzy mieli m.in. ratować zabytki archiwalne. Dekret z 1951 r. wprowadził pojęcie państwowego zasobu archiwalnego, a ustawa z 1983 r. pojęcie narodowego zasobu archiwalnego. Nadzór Naczelnego Dyrektora Archiwów Państwowych nad narodowym zasobem R. Galuba ocenił jako iluzoryczny, gdyż istotną część zasobu wyodrębniono spod tego nadzoru (np. archiwa MSZ, MSW, MON), zlikwidowano także obowiązek prowadzenia centralnego rejestru zasobu. Dlatego ocena wartości informacyjnej dokumentacji nie może zależeć od statusu państwowy/niepaństwowy, gdyż w wielu podmiotach wytwarzana jest dokumentacja o trwałej wartości historycznej.
Anna Belka (NDAP) w prezentacji „Archiwa rodzinne w polityce Naczelnego Dyrektora Archiwów Państwowych” omówiła projekty i inicjatywy, prowadzone przez NDAP oraz archiwa: konkursy, sieć punktów konsultacyjnych, wykłady i warsztaty oraz specjalną zakładkę na stronie internetowej NDAP.
Czytaj dalej „POLSKA: Konferencja naukowa „Z problematyki archiwów prywatnych i rodzinnych””
Crowdsourcing
Crowdsourcing jest relatywnie nowym pomysłem, polegającym na powierzeniu jakiegoś zadania, tradycyjnie wykonywanego przez pracowników organizacji, grupie osób czy społeczności (crowd = tłum) poza tą organizacją. Różnica w stosunku do techniki outsourcing polega na tym, że zadanie powierzone jest nieznanej grupie jako publiczny apel, a nie jakiemuś konkretnemu ciału. Crowdsourcing, dzięki technologii Web. 2.0, uważany jest za narzędzie z dużymi perspektywami tak w przypadku komercyjnych organizacji jak i non-profit, jakimi są biblioteki i archiwa. Najbardziej znanym przykładem wykorzystania techniki crowdsourcing jest Wikipedia, czyli cyfrowa, powszechnie dostępna encyklopedia, tworzona przez internetowych wolontariuszy. Projekt ten w bardzo krótkim czasie i przy minimalnym koszcie doprowadził do powstania blisko 4 milionów artykułów w przypadku anlogjęzycznej wersji!
CZECHY: Wystawa fotografii w archiwum w Karwinie
Czeskie archiwa państwowe, nie tylko te w mniejszych ośrodkach, pełnią niejednokrotnie rolę placówek kulturalnych o działalności znacznie wykraczającej poza tradycyjną rolę zbiornic historycznych dokumentów. Przykładem tego typu działań jest najnowsza wystawa prezentowana w Powiatowym Archiwum Państwowym w Karwinie (Státní okresní archiv Karviná), podległym Archiwum Krajowemu w Opawie (Zemski archiv v Opavě). Zaprezentowano na niej bowiem współczesne fotografie autorstwa Pavla Jakubca.
Czytaj dalej „CZECHY: Wystawa fotografii w archiwum w Karwinie”
CZECHY: Konferencja o rewolucji przemysłowej na Morawach i Śląsku
Na koniec października 2014 roku czeskie środowisko naukowe przygotowuje bardzo ciekawą międzynarodową konferencję naukową, poświęconą dziejom przemysłu i techniki na Morawach i Śląsku od końca XVIII wieku do 1918 roku (K historii průmyslu, exaktních věd a techniky na Moravě a ve Slezsku III. Od konce 18. století do roku 1918). Jest to jak widać już trzecia konferencja z cyklu, obejmująca tę tematykę przemysłową. Jej organizatorem jest Muzeum Techniki w Brnie (Technické Muzeum v Brně), współpracujące z Uniwersytetem im. Masaryka w Brnie (Masarykova univerzita v Brně) oraz czeskim Towarzystwem Historii Nauki i Techniki (Společnost pro dějiny věd a techniky).
Konferencja odbędzie się w sali odczytowej Muzeum Technicznego w Brenie (4 piętro), Purkyňova 105, Brno – Královo Pole. Chętni uczestnicy mogą się kontaktować z: Mgr. Radek Slabotínský, Ph.D., Technické muzeum v Brně, Purkyňova 105, 612 00 Brno – Královo Pole; mail slabotinsky@technicalmuseum.cz Zgłoszenia referatów przyjmowane są do 15 października, zaś zgłoszenia od uczestników „biernych” do 22 października.
Celem konferencji będzie przede wszystkim:
1. Przybliżenie i objaśnienie przyczyn gruntownych zmian w strukturze gospodarki na Morawach i Śląsku od końca 18 wieku do 1918 roku;
2. Przedstawienie rozwoju poszczególnych gałęzi produkcji i rozwoju regionów, ze wskazaniem na ich odrębność;
3. Inspirowanie badaczy regionalnych, jak i kandydatów na historyków (studentów), do zajęcia się tą tematyką.
Czytaj dalej „CZECHY: Konferencja o rewolucji przemysłowej na Morawach i Śląsku”
MRA: Nowe grupy eksperckie Międzynarodowej Rady Archiwów
Pośród 12 grup eksperckich pracujących aktualnie dla Międzynarodowej Rady Archiwów dwie: „Grupa ekspercka do spraw opisu archiwalnego”- EGAD (przewodniczący: Daniel Pitti z Institute for Advanced Technologies, University of Charlottesville) oraz „Grupa ekspercka archiwów cyfrowych”- (DREG) (przewodnicząca Nancy Y. McGovern z U.S. National Archives) opublikowały na łamach najnowszego informatora MRA Flash (nr 28) informacje na temat swojej pracy.
Grupa ekspercka zajmująca się opisem archiwalnym (Expert Group on Archival Description – EGAD) powstała w końcu 2012 r. otrzymała za zadanie opracować model konceptualny opisu archiwalnego godzący ze sobą i integrujący istniejące obecnie 4 normy archiwalne: ISAD(G), ISAAR(CPF), ISDF i ISDIAH. Celem jest stworzenie modelu, który będzie wynikiem konsensusu archiwistów z całego świata, tak zbudowanym, aby cała społeczność archiwistów mogła w pełni korzystać z możliwości oferowanych przez szybko rozwijające się technologie komunikacji oraz w pełni wykorzystywać niesione przez nie możliwości pracy zespołowej. W trakcie spotkania grupy w Brukseli w 2013 r. uzgodniono fundamenty na których powinien się opierać opis archiwalny: zasada proweniencji, zasada poszanowania zespołu i respekt dla porządku oryginalnego. Te trzy są powszechnie przyjmowane w świecie za podstawy archiwistyki. Zgodzono się także, że podstawowym wyróżnikiem opisu archiwalnego jest opis dokumentów w ich kontekście i że taki opis jest konsekwencją przyjęcia podstawowych zasad archiwistyki. Postanowiono przygotować dwa dokumenty. Pierwszy dostarczy formalnych narzędzi dla uchwycenia związków opisu archiwalnego z opisem spuścizny kulturowej w relacjach z archiwaliami.. Drugi dokument będzie modelem koncepcyjnym archiwum ukazującym w jaki sposób archiwalia powinny być opisywane.
Czytaj dalej „MRA: Nowe grupy eksperckie Międzynarodowej Rady Archiwów”
NIEMCY: Wrześniowe debiuty portali archiwalnych
Jesień tego roku w Niemczech zaowocował inauguracją działalności dwóch portali o charakterze archiwalnym- Archivportal D i LeMO czyli „Lebendiges Museum Online”, w realizację których obok archiwów różnej proweniencji zaangażowane były muzea, biblioteki instytuty naukowe.
Znaczącym wydarzeniem 84 już Dni Archiwów Niemieckich, odbywających się w tym roku w Magdeburgu pod hasłem „Archiwa na nowych szlakach- użytkownicy, udostępnianie, korzyści”, było uruchomienie nowego portalu Archivportal-D. Użytkownicy archiwów czekali na jego otwarcie od 2010 roku. Portale internetowe udostępniające dobra kultury narodowej są w Niemczech stałym elementem upowszechnia wiedzy w ramach realizacji idei szerokiego dostępu społecznego do zasobów instytucji życia publicznego. Niemieckie archiwa są również aktywnymi uczestnikami wielu europejskich portali udostępniających zasoby szeroko rozumianych dóbr kultury o charakterze ogólnym jak Europena, Apenet oraz tematycznych, takich jak np. Monasterium, Bersnstein, Arche. Cały też czas powstają nowe ciekawe inicjatywy. Projekt zainicjowany został 2010 r. przez instytucje kultury i nauki posiadające duże doświadczenie w dziedzinie digitalizacji zasobów, mający na celu stworzenia Niemieckiej Biblioteki Cyfrowej (Deutsche Digitale Bibliothek DDB) Uczestnikami projektu było 13 instytucji działających w ramach „sieci współpracy” Kompetenznetzwerk, w tym 2 archiwa: Bundesarchiv i Landesarchiv Baden–Württemberg, a ponadto: Bayerische Staatsbibliothek, Bibliotheksservicezentrum Baden–Württemberg, Brandenburgische Landesamt für Denkmalpflege und Archäologische Landesmuseum, , Deutsche Filminstitut, Deutsche Nationalbibliothek,, Max–Planck–Institut für Wissenschaftsgeschichte, Niedersächsische Staats- und Universitätsbibliothek Göttingen, Sächsische Landesbibliothek – Staats– und Universitätsbibliothek Dresden, Stiftung Historische Museen Hamburg, Kulturamt der Stadt Düsseldorf i Stiftung Preußischer Kulturbesitsa. DDB prezentuje zasoby bibliotek, muzeów, archiwów wraz z inwentarzami archiwalnymi, instytucji naukowych, opieki nad zabytkami a także zbiory audiowizualne.
Czytaj dalej „NIEMCY: Wrześniowe debiuty portali archiwalnych”
MRA: Komisja Programowa MRA (PCOM) i jej program do 2016 r.
Międzynarodowa Rada Archiwów wydała we wrześniu, kolejny 28 numer informatora Flash. Jest to dość nieregularnie ukazujący się periodyk mający za cel informowanie międzynarodowej społeczności archiwistów o działaniach rady. Nowy, 28 numer, otworzył tekst wiceprezydenta MRA do spraw programowych Henrego Zuber: „PCOM tworzy strategię jutra”. PCOM, czyli Komisja Programowa rady, jest organem odpowiedzialnym za animację i koordynacje programu rady. Komisja nakreśliła cztery priorytety na okres do kolejnego Kongresu MRA w 2016 r. :
1.Koordynację grup eksperckich niezbędnych dls rozwoju norm i narzędzi, obejmujących całą gamę obszarów kompetencyjnych archiwistyki.
2. Utworzenie rejestru projektów, który da szczegółowa informację na temat projektów w toku, i zakończonych oraz ich efektów.
3. Modernizacja strony internetowej MRA tak, aby stała się ona głównym miejscem dostępu do informacji o zasobach rady dla archiwistów.
4. Uruchomienie programu Strategii Międzynarodowej Rady Archiwów dla Afryki. Strategia miałaby obejmować szerokie spektrum zagadnień począwszy od zarządzania dokumentacją , a skończywszy na problemach fizycznego przechowywania dokumentów oraz zagadnieniach zawodowego przygotowania archiwistów. Takie projekty są już realizowane np w Burkina Faso.
Czytaj dalej „MRA: Komisja Programowa MRA (PCOM) i jej program do 2016 r.”
Jak digitalizować mapy nie wydając fortuny
Fragment mapy z kolekcji Instytutu Piłsudskiego: Rozmieszczenie wojsk w okolicy Stęszewa z raportu Francuskiej Misji Wojskowej w Polsce, 1920 r.
Skanowanie dużych obiektów stanowiło zawsze wyzwanie dla archiwistów. Mapy, plakaty, i inne materiały o dużych formatach nie mieszczą się na stołach typowych skanerów o formacie A-3. Jednocześnie cena skanera rośnie eksponencjalnie ze wzrostem wielkości powierzchni skanowanej i często kupno skanera wielkoformatowego przekracza możliwości budżetowe instytucji. Jedną z opcji którą można zastosować zamiast skanera jest fotografia cyfrowa. Wymaga ona spełnienia wielu warunków, jak równomiernego oświetlenia, odpowiedniego systemu montowania kamery, płaskiego utrzymywania obiektu, korekcji na aberracje sferyczną i chromatyczną obiektywu itp. Największym ograniczeniem jest jednak ciągle nie wystarczająca rozdzielczość czujnika aparatów cyfrowych.
Jeszcze kilka lat temu braliśmy pod uwagę wynajęcie firmy profesjonalnej lub wysłanie archiwalnych map do archiwum posiadającego skaner wielkoformatowy. Jednakże postępy w oprogramowaniu do tworzenia panoram pozwoliło nam na opracowanie techniki, która kosztuje niewiele a pozwala na udostępnienie archiwalnych map w ich całej wspaniałości. Daje ona z możliwość podziwiania kunsztu grafików wojskowych i oglądania najmniejszych detali mapy. Technika ta polega na skanowaniu mapy w sekcjach a następnie sklejania ich, ale nie ręcznie a automatycznie, z użyciem odpowiedniego programu.
POLSKA: Zasady uproszonego opracowania w praktyce archiwów państwowych
W dniu 10 września 2014 r. odbyła się w Naczelnej Dyrekcji Archiwów Państwowych w Warszawie konferencja metodyczna „Zasady uproszonego opracowania w praktyce archiwów państwowych”. Zorganizowano ją w okresie, kiedy prowadzone są prace trzech zespołów naukowych, którym Naczelny Dyrektor Archiwów Państwowych powierzył w grudniu 2013 r. zadania związane z nowelizacją przepisów metodycznych. Jednocześnie trwają dyskusje nad zakresem i potrzebami opracowania zasobu oraz narzędziami informatycznymi stosowanymi do tego celu.
Konferencją rozpoczął dr Andrzej Biernat, zastępca Naczelnego Dyrektora Archiwów Państwowych, przybliżając kontekst przygotowania i wprowadzenia w życie, Decyzją nr 20 Naczelnego Dyrektora Archiwów Państwowych z dnia 10 grudnia 2002 r., Wskazówek metodycznych dotyczących uproszczonego opracowania zasobu archiwalnego przechowywanego w archiwach państwowych. Wspomniał też zmiany, jakie zaszły w archiwach od czasu wypracowania w latach 50. XX wieku, głównie przez Kazimierza Konarskiego, zasad opracowania zasobu. W tym czasie zmieniał się również użytkownik źródeł archiwalnych i jego potrzeby.
Fot. Ewa Piórkowska
Referat wprowadzający „Opracowanie i ewidencja zasobu – stan i potrzeby” przedstawiła dr Anna Laszuk (NDAP). Zaprezentowała zmieniające się w czasie dane statystyczne odzwierciedlające stan notowany w archiwach państwowych (w końcu 2013 r. opracowanych było 26,3% j.a. i 43,4% m.b.). Zauważyła zwiększający się odsetek archiwaliów zewidencjonowanych w związku z działaniami prowadzonymi w ramach realizacji priorytetów oraz strategii archiwów państwowych. Zwróciła uwagę, że zarówno te działania, jak i plany pracy z lat 60. jako główny cel podejmowanych działań wskazywały udostępnianie materiałów. Cel ten przyświecał również wprowadzeniu wskazówek o uproszczonym opracowaniu, których główne punkty prelegentka przypomniała. Wyraziła nadzieję, że zespół naukowy do opracowania wskazówek metodycznych dotyczących zasad opracowania materiałów archiwalnych w archiwach państwowych uwzględni w projekcie również te zapisy wskazówek, które uznane zostały za bezsporne. Zauważyła też, że można rozważyć, po przygotowaniu właściwego systemu informatycznego, włączenie użytkowników do procesu opisywania materiałów archiwalnych.
Czytaj dalej „POLSKA: Zasady uproszonego opracowania w praktyce archiwów państwowych”