W roku 2015, ogłoszonym Rokiem Literatury, Rosyjskie Państwowe Archiwum Nagrań Dźwiękowych (RGAFD) przygotowało edukacyjny projekt internetowy „Głosy pisarzy i poetów Rosji.”
Możliwość zachowania dla przyszłych pokoleń głosów przedstawicieli kultury pojawiła się wraz z wynalazkiem zapisu dźwięku pod koniec XIX wieku. W pierwszych latach XX wieku zapisano na woskowych cylindrach, a potem już na płytach gramofonowych, głosy wielkich rosyjskich pisarzy: Lwa Tołstoja i poetów „srebrnego wieku” literatury rosyjskiej – m.in. Aleksandra Błoka, Siergieja Jesienina, Osipa Mandelsztama, Andrieja Biełego i innych, czytających swoje utwory. Czasami zapisy są niedoskonałe, czasem trudno jest rozróżnić głosy poetów, lecz i tak są to wielkie skarby dziedzictwa kultury – dziedzictwa dźwiękowego.
Czytaj dalej „ROSJA: „Głosy pisarzy i poetów Rosji” w internecie”
On czasu opublikowania przez Marka A. Greene and Dennisa Meissnera w 2005 wpływowego artykułu More Product, Less Process: Revamping Traditional Archival Processing[1], proponowane w tej pracy rozwiązania zdobywają sobie coraz większe powodzenie wśród archiwistów. Jest to zdumiewające o tyle, że archiwa, instytucje o długiej tradycji, powołują się w pracy raczej na tę tradycje niż na nowinki. Wydaje się jednak, że autorzy tej metodyki, zwanej już popularnie jako MPLP, trafili w dziesiątkę i spowodowali poważne przemyślenia procedur w wielu instytucjach.