Francuskie Stowarzyszenie Autorów i Kompozytorów Dramatycznych (La Société des auteurs et compositeurs dramatiques- SACD) opublikowało on-line środki ewidencyjne swojego archiwum historycznego. Zasób stanowią bardzo istotne źródła nie tylko dla kultury francuskiej ale także i światowej. Stoawrzyszenie jest pierwszą tego typu organizacją w świecie i liczy już sobie ponad dwieście lat. Zostało załżone w 1777 przez Pierre Augustin Caron de Beaumarchais autora m. in. Cyrulika Sewilskiego (Le Barbier de Séville)- 1775 i Wesela Figara (Le Mariage de Figaro)-1784. Stowarzyszenie miało i ma dbać przede wszystkim o prawo autorów do swoich dzieł. Starania de Beaumarchais doprowadziły w 1791r. do uznania prawa autorskiego przez francuskie Zgromadzenie Narodowe.
Na zasób archiwum Stowarzyszenia składają się dwa typy zespołów: archiwum stowarzyszenia oraz archiwum autorów, które ma charakter prywatny. Archiwum Stowarzyszenia zawiera 280 metrów bieżących akt związanych z działalnościa organizacji. Dokumentacja ta jest udostępniana po 60 latach. Archiuwm autorów liczące 300 merów bieżących ma charakter prywatny. Udostępniane jest za zgodą autorów lub posiadających do nich prawa i zarządu Stowarzyszenia.
Celem uporządkowania archiwum przyjęto plan porządkowania (le plan de classement) oparty o strukturę wewnętrzną stowarzyszenia, a także odzwierciedlający jego działalność. Wyodrębniono cztery główne typy dokumentacji: administracja ogólna, członkowstwo i zarzadzanie członkami i ich deklaracje, autoryzaacja i eksploatacja dzieł, odbiór i przeznaczenie dzieł. Same opisy archiwalne na róznych poziomach zostały oparte o międzynarodową normę ISAD(G) (patrz: M. Theveniaut, SACD, Etat des fonds historiques, 2008
Każda nota składa sie z 9 elementów: 1. Nazwa zespołu, 2. Daty skrajne zespołu, 3. Wielkość w metrach bieżących, 4. Stan uporządkowania i pomocy ewidencyjnyvch zespołu, 5. Krótką notę biograficzą 6. Źródła komplementarne (fakultatywnie), 7. Bibliogtrafię
Wartym zwrócenia uwagi archiwitów jest fakt opracowania akt organizacji pozarządowej, uwzględniający podstawowe zasady archiwistyki (plan porzadkowania) i wykorzystujący najnowsze osiądnięcia światowej metodyki archiwalnej ISAD(G).