Międzyresortowy Wydział Archiwów Francji 2 listopada 2022 r. opublikowała raport z rocznej działalności sieci archiwów francuskich za 2021 r. W roku sprawozdawczym sieć ta obejmowała: 3 służby o kompetencjach krajowych, 100 archiwów departamentalnych, 17 archiwów regionalnych, prawie 600 archiwów miejskich i międzygminnych oraz około 100 krajowych i lokalnych instytucjach publicznych z zasobem archiwalnym.
Sprawozdanie powstaje rokrocznie na odstawie Art. R.212-56 R212 Kodeksu dziedzictwa kultury.
Dokument otwierają niezwykle ciekawe „Dane kluczowe”:
– Ilość archiwów jednostek organizacyjnych państwowych, regionalnych departamentalnych, komunalnych oraz międzygminnych: 577;
– Zatrudnienie w archiwach rządowych i terytorialnych: 5229 osób;
– Ilość odwiedzin w czytelniach archiwów: 235 141 osób;
– Uczestnicy działalności kulturalnej i pedagogicznej: 595 061 osób (dorośli i młodzież);
– Akcesja do archiwów dokumentacji papierowej 81,1 km, dokumentów elektronicznych 44 618 GB, dokumentacja uporządkowana 86 km akt;
– Udostępnianie zasobów archiwalnych online: ilość połączeń z serwisami służby archiwalnej- 78 133 748; ilość stron i skanów przeglądanych: 1 809 600 457.
Przedstawione powyżej dane uznawane są za kluczowe w działalności archiwów historycznych dla Międzyministerialnego Departamentu Archiwów Francji (Service interministériel des Archives de France – centralny organ zarządzający francuską służbą archiwalną).
Obyczaj publikowania raportów z działalności archiwów historycznych we Francji sięga końca XIX w. Początkowo były to incydentalne inicjatywy przedkładania sprawozdania z pracy. Okazjonalnie powstało kilka raportów w latach 1841, 1880, 1881, 1886 – 1889 i 1901 – 1902. W latach 1913 – 1923 ówczesny dyrektor Archiwów Francji Charles-Victor Langlois przygotowywał raporty dla Ministra Edukacji Publicznej. Raporty te są szczególnie cenne, bo umożliwiają ogląd działalności służb archiwalnych w okresie I wojny światowej. Sprawozdania ukazały olbrzymią pracę wykonywaną przez archiwistów w celu zachowania dziedzictwa i ochrony archiwów przed zniszczeniem. Potem, aż do 1960 r. archiwa francuskie nie sprawozdawały się ze swojej pracy. Od 1961 do 2007 r. nieprzerwanie publikowano sprawozdania. Nie opracowano ich w latach 2008 i 2009, co wiązało się z likwidacją Dyrekcji Archiwów Francji, która wywołała spore poruszenie we francuskim środowisku archiwalnym. Dopiero za 2010 r. pojawiło się sprawozdanie firmowane przez Dyrektora Odpowiedzialnego za Archiwa Francji (Directeur, chargé des Archives de France) kierującego Międzyministerialnym Departamentem Archiwów Francji (obecnie jest to Szefowa Międzyministerialnego Departamentu Archiwów Francji- Cheffe du Service interministériel des Archives de France – Pani Françoise Banat-Berge).
Sprawozdaniami sprzed 2010 r. były bardzo obszernymi dokumentami dotyczącymi francuskiej służby archiwalnej skupionymi wokół zagadnień archiwów państwowych i tych obszarów, które podlegały kompetencjom ówczesnych dyrektorów archiwów Francji, realizowanych bezpośrednio w sieci archiwów i poprzez misje w poszczególnych resortach administracji rządowej. Obecne sprawozdanie w sporej części przypomina informator, który odnotował pojawienie sie nowego standardu międzynarodowego Records in Contexts-Ontology 0.2. czy obchody dwustulecia legendarnej francuskiej szkoły archiwistyki École des chartes.
Źródło:
Activité des services d’archives en France – Rapports annuels
oprac. Adam Baniecki
AP Wrocław O/Bolesławiec