Austriacka Biblioteka Narodowa ( ÖsterreichischeNationalbibliothek ÖNB) niedawno przejęła archiwum Światowego Stowarzyszenie Esperanta (Universala Esperanto-Asocio UEA), jednego z największych i najważniejszych archiwów na świecie dotyczących języka esperanto i międzynarodowego ruchu esperanto. Podręcznik języka esperanto po raz pierwszy opublikowany zostałw 1887. Jego nazwa pochodzi od pseudonimu „Dr. Esperanto” (doktor mający nadzieję), pod którym Ludwik Zamennhof opublikował w 1887 podstawy języka w książce „Język międzynarodowy” Jego celem było stworzenie neutralnego i łatwego do nauki języka, przydatnego do międzynarodowej komunikacji, nie zastępującego jednak innych języków narodowych.
Darowizna obejmuje różnorodne eksponaty i dokumenty – bogate zbiory rękopisów, plakatów, zdjęć i materiałów audiowizualnych. Umożliwia to szeroko zakrojone projekty badań historyczno-kulturowych i historyczno-filologicznych nad językiem esperanto. Ten bogaty zbiór jest obecnie opracowywany do wykorzystania w kolekcji języków tzw pomocniczych Austriackiej Biblioteki Narodowej i udostępniany zainteresowanym użytkownikom. Zbiory biblioteczne zawierają również kopie pierwszych podręczników esperanto w językach arabskim (Kair 1904), greckim (Samos 1907) i kartwelskim (Tbilisi 1909), które wskazują, że Esperanto, pochodzące z Europy Wschodniej, było używane już przed Pierwszą Wojną Światową. Archiwum zawiera również liczne dokumenty dotyczące historii Światowej Federacji Esperanto oraz Muzeum Esperanto Austriackiej Biblioteki Narodowej, a także kolekcję języków pomocniczych.
Muzeum Esperanto Austriackiej Biblioteki Narodowej, założone w 1927 roku, jest jednym z najstarszych muzeów językowych na świecie i jedną z najważniejszych instytucji tego rodzaju.MuzeumEsperanto zostało włączone w 1928 roku do Austriackiej Biblioteki Narodowej. W marcu 1938 roku,po włączeniu Austrii do III Rzeszy,zostało zamknięte przez Gestapo, w 1947 roku otwarto je ponownie. Zgromadziło ponad 150 000 obiektów, w tym 75 archiwów o osobistym i instytucjonalnym pochodzeniu, kolekcja przechowuje największą na świecie specjalistyczną bibliotekę esperanto i interlingwistyki.
Universala Esperanto-Asocio z siedzibą w Rotterdamie szybko stała się najważniejszym przedstawicielem międzynarodowej społeczności esperanto. Dziś ma członków w ponad 100 krajach i wykonuje różne zadania: od wydawania czasopisma Revuo Esperanto od 1908 roku, organizowania konferencji na tematy międzyjęzykowe, do organizowania corocznego Światowego Kongresu Esperanto.
opeac. Jolanta Leśniewska
AP Płock O/Kutno