Rękopis Niśvāsattatvasaṃhitā, który jest przechowywany w Archiwum Narodowym Nepalu w Katmandu, prawdopodobnie jest najstarszym zachowanym rękopisem tantrycznym i jako taki jest ważnym źródłem dla wczesnej historii tantryzmu (za Wikipedią: tantryzm – „w hinduizmie i dżinizmie tradycja duchowego rozwoju oparta na filozofii monistycznej, uznającej, że wszystko, co istnieje, stanowi manifestację jednego bytu”). Tantryzm miał wpływ na wielkie religie azjatyckie, a nawet na islam praktykowany w Indiach. Na świat zachodni tantry wpłynęły poprzez praktykę jogi, która ma swoje korzenie w tantryzmie, jak również poprzez ruchy New Age.
Natomiast pochodzący z 1134 roku rękopis Susrutasamhita (Sahottartantra), spisany na liściach palmowych, ze zbiorów Kaiser Library w Katmandu, jest uważany za najstarszy dokument w dziedzinie starożytnej medycyny indyjskiej – Ajurwedy, która wywarła głęboki wpływ na wszystkie kultury Azji Południowej, Środkowej, Chin, Azji Południowo-Wschodniej i Bliskiego Wschodu. Rękopis skupia się szczególnie na chirurgii i omawia różne rodzaje chorób związanych z sercem, skórą, ginekologią itp. Opisuje także różne metody stosowania ziół w leczeniu chorób.
Decyzja o wpisaniu zabytków na listę „Pamięć Świata” powinna zapaść podczas 11. Zgromadzenia Międzynarodowego Komitetu Doradczego Programu Pamięć Świata od 18 do 21 czerwca 2013 w Gwangju w Korei Południowej.
Więcej:
oprac. Edyta Łaborewicz
AP Legnica